Bak, bir mevsim daha geçti sensiz.
Kışı, soğuğu hariç geride bıraktık avuçlarımızdan..
Ama ayrılık mevsimi de 3 ay değilmiş sevgilim.
Hiç geçmiyor, bir türlü atlatamadık, birbirimize atamadığımız adımlarımızdan..

Üşüdüğün zamanlarda ceketim sırtına sarılamadı.
Bu yüzden çeketimi giydiğimde ya da astığımda senden başka her yerde özledi o hoş sırtını.
Hasta olduğumda endişeli bir şekilde yanıma gelip sıcak bir çorba yapamadın bana.
Kaseler, tabaklar çaresiz çatallar, kaşıklar öksüz kaldı.
Ellerinin sağlığı bile bomboş durdu hep mutfakta..

Sobayı doldurduğumda kahramanın olamadım.
Ellerini önce sobaya değdirip sonra elimi tutamadın üşüdüğüm zamanlarda.
Üstünde kestane pişirip küçücük ellerinle ağzıma doğru götüremedin.
Sarılarak uyuyamadık yine sobalı odamızda..

Yaprakları döküldü takvimlerin,
günler, haftalar ve aylar geçti yavaşça.
Kıştı, soğuktu, üşüdük ayrı yattığımız yataklarda.
Anlayacağın kışın adı değişti sadece.
Ayrılık mevsimi takvimlerde yoktu,
ben bile daha yeni ekledim şiirlerime..

Ahmet Kastancı.