Şu gemi şeklindeki parkta
Oyun oynayan kız çocuklarından birisinin
Ya da şu saçları iki yandan toplanmış esmer olanın
Ya da şu salıncakta kıkırdayarak sallanan sarışının
Koşup bana
"Baba" diyerek sarılmasını
Öyle çok isterdim ki...

Seyretmekle yetiniyorum
Yetineceğim ama her seferinde...
Ve seyrederken
Benim kızımmış gibi
Göreceğim içlerinden birini
Bir hayalin içinde.
Sen gelene kadar
Sana kavuşana kadar
Başka çocuklara babalık yapacağım için hayallerimde
Affet beni kızım,
Affet Feride...

Üç ya da beş gün önce
Rüyamda gördüğüm
Elinde kuş kafesi taşıyan kız çocuğunu özledim.
Ama özlediğimi kimseye söyleme Feride
Yoksa gülerler
Gülerlerse asla baba olamam.
Gururum incinir,
Kalbim kırılır,
Baba olamam...
Sakın söyleme!

Sen sus kızım
Haksızlık karşısında susmak hariç
Her zaman sus.
Çünkü ben öyle yaptım...

Ve büyü kızım
Daha doğmasan da
Daha anne rahmindeki,
Anne karnındaki varlığın hayali bile olsa
Ruhunu büyüt kızım,
Önce ruhun büyüsün...
Sana olan
Annene olan
Özlemimin büyüklüğü kadar büyüyünce
Ruhun olgunlaşmış,
Artık ete kemiğe bürünme vakti
Gelmiş demektir Feride.

Sana ihtiyacım var...
Bacağıma sarılmana,
Baba demene,
Şeker, çikolata, barbie bebek aldırmana,
Ağlamana, gülmene
Uyuyuşunu izlemeye,
Çığlığınla uykumu bölmene
Sayamadığım ve sayamayacağım her şeyine
Her şeyine ama her şeyine
İhtiyacım var...

Benim doğmamış kızım, Feride...
Bir gün,
Bir parkta,
Bir salıncakta,
Seni sallayabilmek ümidiyle...

Ahmet Kastancı