SUÇLU

masada kal
ben bütün hesabı ödedim anılara
sen yeter ki masada kal

lütfen masada kal
olur a
gün içinde birden ararsan eğer
tek başına kalmış yarınlara şaşırma
ben her an yakın uzaklarda olurum
bilemem ki



evin her yeri darmadağan
bir gönül hırsızı mı girmiş dünyama
tablolar yerinde değil
albümler yırtılmış
anılar saçılmış şuraya buraya
perişan olmuş perişan
dermanı kalmamış umutlarımın
saçım sakalım karışmış birbirine
tedirgin gelen tutarsız mesajlar boşuna
ben
öfkesini yenemeyen öfkeliyim yine
demişti en yakın arkadaşım
bu daha ne ki


vara yoğa aldırmayan bir yanım vardır sanıyordum
artık esen yelden sanki nem kapıyorum
yok bunun cesaretle alakası


ne işim var yine
inim inim inleyen bu çılgın sahilde
ya da ne bileyim
mesela gönlü bol o kır kahvesinde
ayaklarım değil ha bilesin
beni buralara getiren
bu başıboş saatlerde

ürkek bir acı çörekleniyor ta yüreğimin ucunda
hafif bir dokunsan

ah bir dokunsan
gör bak kime koşacak




bir şarkı vardı hani içi sevda yüklü
kaç kez söyledik o şarkıyı anımsa


inanır mısın hâlâ eskimemiş
hem kendine bir köşe bulmuş
bütün seven gönüllerde
geziniyor yüreklerde geziniyor korkusuzca

sorgucu güya iyi niyetli
amansızca kaç kez sordu senin yerini


yemin ediyorum
dut yedim de dut susuturan dut
billah söylemedim ona gönlümdeki köşkünü


bir ıslık var aceleci dudaklarımda
delikanlılık günlerimden kalma
ıslığımda tutku kucak kucak
ha şimdi ışık yanacak ha şimdi yanacak
sen pencereye çıkacaksın ya
dünyalar benim olacak
ışık
yandı yanacak
yandı yanacak


iflah olmaz bir çelişki benimkisi
aynı yerde tur üstüne tur atıyorum
geçtim yine o tanıdık kaldırımlardan
niye asabiyim bilmiyorum
bilmiyorum işte
üstüne üstüne basıyorum parke taşlarının hırsla

hiç bilmiyorum neden kızgınım
bu sokağın bütün kaldırımlarına
sanki suçlu onlar da


birinden veya bir şeyden mi
kaçıyorum
aynalara baktıkça


bu nasıl ne zaman nerede başladı ki
çoğu kez anılara
anılara sığınıyorum hep
kaçabildiğim kadar kaçıyorum herkesten
siz nasıl olsa
bir karara varırsınız benim hakkımda
biraz benden yana olun ne olur

esasen suçlu ben değilim
masamdaki yüklü dünya da değil
bu saatte işte tam bu saatte
Beyoğlu’ndayım salaş bir bardayım

sesi yorgunluktan boğulmuş
cılız bir şantöz umurumda bile değil
yanımdaki akça kadın yabancı
onunla çalakalem söyleşiyoruz işte


akça kadının gözleri çok iri
ama
bakışları hiç mi hiç suçlu değil
arada saplanıyor sanki yüreğime
hep senin için
aslında ben bilerek istedim burada olmayı
onun bir teklifi olmadı Allah için
bu yüzden o suçlu ndeğil


kim bu suçlu
kim kim kim


ne olur üstüme gelmeyin
zaten yorgun düştüm tüm kaçışlarımdam
ama
sır küpü de değilim itiraf ediyorum işte

yanımdaki akça kadını
baygın bakışlı esmeri
saçlarını savuran sarışını

geç bunları gülüm geç


köşedeki küçük masa var ya
hani bizim masamız


hani bizim masamız
hani bizim masamız