“-bobanız ne iş yapıyor derse
sakın ha! ileşber-,mileşber deme(yi)n,
çiftçi de(yi)n!”
…
ba(ğı)ralak
“-neyimiş?”
birkaç ağızdan “-çivtci”
adam hiddetlendi, şaka eder hali yoktu
“-neyimiişş!!”
bu defa hep beraber var gücümüzle biz de bağırdık
“-çivtciiii!!!”
…
“-neyimiişş!!”
bu defa daha da gür
“-çivtciiiiii!!!”
…
soluğumuz tükendi
“-gözünün içine bakın,
……….
-sert cevap verin
…….
-efendim de(yi)n
……..
-evet ya(hu)t hayır de(yi)n
“-ı - ıııh”,
…
“-hı hı”
..
“-heye” derseniz canınızı alırın
eşşolu eşekler..

-“heye” yok,
emme ille ‘buyur’
“buyur” dey(e)ce(ksi)iz tamam mı?!”
zopaynan tayin ederek
kısım kısım ama herkese mutlaka tekrarlattı,
“buyur!!!”
“buyur!”
“buyur!!”
dönü bütün sınıfa
“-neyimiş”
sınıfcak bağırdık
“buyuuurrr!!!!!”

“-sorusu olan var mı?”
baktı hiç birimizden “tıss” yok
bu defa teker teker hepimize “evet” dedirtdi
“evet”
“evet”
“evet”
“evet”
“evet”

sil baştan cepd(v)elinen işaret etti
kimi gösderttiyse
“hayır”
“hayır”
“hayır”
sonra bütün sınıfa sordu aynı soruları
hep bir ağızdan bağırdık
tahtaya yazdıklarını,
sopayla gösdertdiklerini
……..
“buuyuuurrr”
“evvveeeeet”
“çivtciiii”
“güllaffeerrr”
“hayriyyyeee”
“ibraahiiimmm”
“raffiyeee”
ömrü hayatımda ikdiba o ğün
camiden başga yerde de
löküs yandığını gördüm
garannık basdıgdan çok sonura çıkdık nekdapdan
terefiden dalıyo ğibi..
tenefis etmeden sahatlarca...
yolda bile tekralladık valla

“civtciii”
“evvveeeeet”
“buuyuuurrr”
“hayıırr”
“civtcii”
“evvveeeeet”
“buuyuuurrr”

üürüyamıza girdi döyüs
“-annadınız mı?”
“-evet”
“-annadınız mıııııııı?”
“-evet ö(ğ)retmeniiiim”
“-yaarın gör(eceği)cez bakalım” diye kafasını salladı

her ihtimale karşı bir sıra dayağından geşdik..
bazılarına daha şiddetli oldu emme
olacağ o gadarlık
dünden ırazıydık valla
valla billa şartlar şartossun







DEVAMI YARIN

not: matraklık değil.. ayniyle vaki..
o günleri unutmak isteyerek unutan vardır tabi
ama aynen böyleydi



.