semtine yaz gelir beyaz
gazete okur balkonda kız
güvercinler sorar iki de bir
pazar sabahı meydanda
gömleğini ilikler sarı yol satıcısı
sigarası akşamdan kalma

ilk pencereler kadınla parlar
güneşi alır içeri odasına örter
öper kaldırır çocuğunu
peynir zeytin ve çay
ekmek akşamdan kalma

minarelerin ucu sarhoş olur mu hiç
kimin kalbine yatsa bir sevinç batar
yanlış anlama doğru değil
gölgeler uçuvermiş
emir akşamdan kalma

karınca kırık kaldırım ve direk
kaidesine peri masalı desem değil
süslesen az olur az olur
şebekenin ucunda unutulmuş düğmeler
sorsam kim geçti bilmez
ışık akşamdan kalma

rengarenk çocuklar değdi az önce sarkan bulutlara
sevinç desem sevinç değil
başka bir şey
martılar kondu çatılara
dalgalar coştu dalgalar
deniz akşamdan kalma

kişi olgunlaşınca bilmez neyi giyindiğini
tam takır insan sanılır dışım
savrulur dalarım sağa sola
kalbim kaç ben vurur
rüzgar akşamdan kalma.