Sen gülünce
Baharı saçlarından tutup savuran rüzgarları sevdim
Ay ışığına gebe akşam güneşlerini
Üşümüş çocukların çapaklı gözlerinde uykuyu sevdim
Yokluğunda uzadıkça çelimsiz gecelerin sayılı yıldızlarını…





Sen gülünce
Başımdan aşağı boğulan ıssızlığı
Kendi kimsesizliğimde kendi katilimi sevdim
Sere serpe önüme doğan güneşte ateşi
Yokluğunla yakıp kavurmakta yarışan güneşi sevdim





Sen gülünce
Kalemi sevdim
Dile getiren ölüp giden kelimelerimi
Her mısrada kanamayı sevdim adın gectikçe
Yılmadan karalamayı sevdim senden önceki kahrolası hayatımı



Sen gülünce
Uçurumları yıkan sıcaklığı sevdim
Giderken arkanda kalan sessizliği
Hiç karşılaşmadığım gürültüde dağılan çığlıkları sevdim
Bir sen,bir ben bulup boşluğa doğru haykıran


Sen gülünce
Öpmeyi sevdim acılarımı gözbebeklerinden
Tek umudumu harcamayı sevdim hesap yapmadan
Üşümeyi sevdim bir bahar akşamında
Vurulmuş çocuk gibi zamansız ölmeyi sevdim çırılçıplak


Sen gülünce kendim olmayı sevdim
Yatağıma çöken yorgun bedenimde kapanmaz yaralarımı
Ne maviyse onu sevdim
Ne siyahsa onu
Ne soguksa onu sevdim
Ne kadar ateşse onu …

Sen gülünce gülmeyi sevdim
Ömrümce semtime uğramamış bambaşka gamzelerle
Senden ben olmayı
benden sen çıkarmayı sevdim
umudun kahpece pay edildiği şu adaletsiz dünyada


sen gülünce yaşamayı sevdim
sen güldkçe yaş/lanmayı...




GG






...