“ Kırk katır mı kırk satır mı ” sesinden
Düşen payı alıyorum hayırsız.
“ Talkın – salkım “ bestesinden, bahsinden
Usul usul çalıyorum hayırsız.

Ne oldu da şiarımı unuttum?
Ele ayrı, bana ayrı hak tuttum!
Koca ömrü boş lâfla mı avuttum?
Durup durup dalıyorum hayırsız.

Sanır mısın rızam üstü bahtın var?
Şah’tan yüce taht üstünde tahtın var?
Demek senin mîsak üstü ahdin var (!)
Ben sözümde kalıyorum hayırsız.

Bükülene fayda etmez eyvahı
Hayırsızlar asla görmez sabahı
Tutmam artık ne intizar ne âhı
Neyim varsa salıyorum hayırsız.

Bundan gayri sesim çıkmaz coşkunca
Bir köşede kıvrılırım düşkünce
Gayretinle tükrüğümü pişkince
Sıkılmadan yalıyorum hayırsız.

Sevin artık! Dik boynumu büktürdün
Gülsün yüzün! Çöktürdükçe çöktürdün
Eteklerde ne var ise döktürdün
Yutup yutup doluyorum hayırsız.

“ Sus “ diyorsan duyarsızca, hissizce
Çekilirim iç dünyama sessizce
Solmak varsa kaderimde öksüzce
Merak etme soluyorum hayırsız.

Anlıyorum, gelmeyecek “ sus “ ardı
Bundandır ki betim benzim sarardı
Saçlarımda birkaç siyah tel vardı
Onları da yoluyorum hayırsız.

Somurtkanlık sığındığım yolsa da
Tebessümler bedenime bolsa da
Merak etme arada bir olsa da
Acı acı gülüyorum hayırsız.

Bir göz körse gayri artık yaş atmaz
Biliyorum bu çöküntü yaşatmaz
Derdi seven bedel öder, dert satmaz
Zannetme ki bölüyorum hayırsız;
Sen rahat ol! Ölüyorum hayırsız...