Vurduğun kirli damga sînemizde dolaşır
Otuz beş asır geçti silinmedi o leke.
Yeşerdi ektiklerin; gözün aydın azize(!).
Şimdi sarayı aştı tenhada av sahası,
Günden güne artıyor ihanetin pahası.
Sesinden besleniyor zamanın Züleyhâ’ sı.
Namus burçları çöken haneler; müstemleke.
Değerleri yitirdin, sana da bu yaraşır!
Sadâkati bitirdin! Sana da bu yaraşır!

Züleyhâ! Tutkuya kul olanların ecesi!
Adem’ i azdıranın vahiysiz peygamberi!
Öyle büyük bir vebâl yükledin ki Aziz’ e
Bak! Müfteri ellerle asâlet sağılıyor,
Sanki artık doğuştan onursuz doğuluyor;
Bir Yusuf feryadında, bin Yusuf boğuluyor
Şehvet güzergâhının ey iffetsiz kamberi!
Sırtları dövüp durur melânetin pençesi.
Bitmedi, bitmeyecek mâsumun işkencesi!

Mürekkepsiz imzalar akan sularda kayıp,
Kâğıt üstü nikâhtan görünmüyor emâre.
Gizlenme safhasından yollar çıkıp tâcize,
Perde perde hayâyı soyup ayıkladınız,
Utanmayan dillerle aşkı sayıkladınız.
- Gönlüm kaydı - sözünü Kâbe’ de kırkladınız!
Sâyenizde şeytanlar hem işsiz, hem âvare.
Huzur diye sundunuz fitneleri yıkayıp
Hâlâ adınız varsa, bize yeter bu ayıp!

- Gel! - Nidâsı duyulup ansızın mâveraya,
Kafdağı eteğinden usul usul göç başlar.
Deniz kırlangıçları kanat olsa âcize
Ve Ankâ’ laşsa beden bu vebâli taşır mı?
Taşısa da bir anlık menzile ulaşır mı?
Hiç kendi helâkına bir insan uğraşır mı?
İffeti kadeh kadeh tokuşturan ayyaşlar!
Kirli ellerinizle dokunmayın veraya!
Nasıl bir dâvet ki bu sürükler maceraya.

Züleyhâ! Seni öven kalemden dâvacıyım.
Hangi eş böylesine bir ezaya lâyıktır?
Kur’ an’ daki kıssanın ibreti hisse bize
Elbet riyakârlarla riyada yarışamam,
Ama rengini giyip onlara karışamam.
Seni ölçü alanla and olsun barışamam!
Nefse köle olanın ruhu da halayıktır.
Bu dertle öldürmeyen elemden davacıyım!
Üstümüze çökmeyen âlemden davacıyım!