Damla damla içime akıp durur özlemin
Sonra damla yağmura, yağmur borana döner.
Böyle bir ıstıraba nasıl dayansın zemin?
O da kendinden geçip yanar, vîrana döner.
Mahsulü acı olan harmanda savruluruz
Her tik-tak edişinde ayrı bir tırpan saat
Kâh ayazda donarız, kâh harda kavruluruz
Bilmem isyan olur mu bu zorunlu itaat?
Mısraları bir daha vurur bu makûs hayat!

Avuçlarımdan kayıp rüya olan sevgili!
Nedendir düşlerimi geceye terk edişin?
Sabır lokmalarıma maya olan sevgili!
Yeni bir imtihan mı bu sessiz serzenişin?
Tahammül sınırının en son raddesindeyim
Genzimi düğümlüyor yüreğimde depremler
Sanki fay hattı geçmiş enkaz caddesindeyim .
Çığlık çığlık üstüme yağıp durur elemler;
Bu büyük vahâmeti nasıl yazsın kalemler? !

Takdir can baş üstüne, ama çileye saldı
Çile ki her anında kahır üstüne kahır,
Gittiğin günden beri canın canânsız kaldı
Yokluğuna katlanmak terkinden daha ağır.
Nedendir bu vuslatı bunca zaman uzattın?
Davet edilmeyişim, “ gel ” dememen nedendir?
Ben azabı tadarken söyle sen neyi tattın? !
Ardında bıraktığın sanki cansız bedendir.
Bu belirsiz bekleyiş beni deli edendir!

Yüzümü çevirip de mâziye döndüğümde
Buğulu penceremden mahzun mahzun bakarım
Kaderin ilmek ilmek attığı her düğümde
Küllenmeyen ateşi tekrar tekrar yakarım.
İsiyle boyanırım, dumanında kaybolup
Sensizliğe alışan soluğumu boğarım.
Sonra temizlenirim, ciğerlerime dolup
Bir daha boğulmaya yeni baştan doğarım.
Bu döngüde sen varsan ben yine bahtiyarım!

Gülmeyi isteyen kim? Güldürmesin be kader!
En acı kıskaçlara varsın rahmet okutsun!
Nasılsa bir gün gelir onun da hükmü biter.
Sonsuz olmayan hayat beni neden korkutsun?
Azla yetinme gönlüm! Daimî bir hayatın
Ebedî saadette her anına tâlipsin.
Ecri bekâda aşka and içmiş sadâkatin
Zerresi dünya eden deryasına sâhipsin.
Sakın “ mağlûbum ” deme, hakikat; sen galipsin! …