AŞK DEDİĞİN O ŞEY...

Aşkla süsledim gönlümü,
azacık reng alıb gökyüzünden
boyadım maviliklere semasını.
Tohumlar sepdim kıyısına
çiçeklesin,bari .
Suvardım kanıyla yüreğimin,
her nefesde bir boy büyüdü,
kendim boyutda aşk oldu,
aşkım benim...

Yonca çiçeklerinin
kokusu kadar
hoşdur koklayana,
koklamasını bilene.
Yağmur yağan toprağın
serinliyini duymuşsun mudur,
ya sabahın şehli yüzüne esen
hafif yellerin gümrahlığını?!
Kurumuş dudakların umduğu
bir damla suyun değerini
ben şimdi anladım...
Aşk gönlümdeyken.
Koskoca bir erkeği
çocuk gibi ağlatarmış,
AŞK DEDİĞİN O ŞEY...

Dağların son yokuşlarını
kaikırken böyle
tengimemişdi nefesim,
deli nehrlerin köprülerinden
geçirken titrememişdi dizlerim.
Uzak bir denizin
hırslı dalğalarına
ayak sallarken,
asla korkmamışdı gözlerim.
Neymiş böyle,Allahım,
AŞK DEDİĞİN O ŞEY...
Hem tengider,
hem titreter,
hem korkutar mış.

Gecenin zulmatını
içinde eriten
şam işiğına koşan
pervaneleri kimse
anlamaz,sevmede n.
Aleve,ısıya,işı ğa susamış
vahşi bir ihtirasın
telatümleri-aşk ın,
ancak aşkın var olduğu
esrarengiz bir dünya düzeni.
Anbaan alevlere tutuşmak,
yaka yaka yandırmak...
Ölümüne yanmak,
AŞK DEDİĞİN O ŞEY!


Bir dertdi,bağrı deler,
Tutuşmayan ne biler,
Bilmezsin,nasıl geler
Aşk dediğin o şey.

Ruhun,canın dengidir,
Hayatın ahengidir,
İlk başından tengidir
Aşk dediğin o şey.

Gökleri yere çeker,
Yürekten şire çeker,
Gönlümü nere çeker
Aşk dediğin o şey.
*