6
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1234
Okunma

.
bu kent, bu park bu kadar ıssız mıydı
çok anlamsız bir kalabalıktı..
her mesai başlangıcında
paydoslarda
ana binanın kapısında olacaktı gözlerim
sonra Gençlik Parkında
yine “ıhlamur ağacının altı”nı bekledim
kimse gövdesine harfler kazımasın
yaprakları sıcaktan baygın
kokusuuu can
her şey Nurcihan
ertesi sabah simitçilerin dayanılmaz gürültüsü
o koşuşturan insanların arasında birisi
o kalabalıkta Nurcihanın ayak sesi
yürüyüşü, gülüşü
ıhlamur ağacına yönelmesi
sahi
ne yapacağım şimdi
tam onbeş sene geçmiş
hiç değişmemiş
tanır mı, affeder mi beni
acaba ben yine
her gördüğümü o mu sanıyorum
aldırmadan saçlarının rengine
boyuna-posuna,
gözlerine gülüşüne
yine kendimi kandırıyor muyum
bir parça da olsa
herkeste Nucihan’ı buluyorum ya
her yerde, her an
Nurcihan!
"-seni çok özledim
ARKASI
BELKİ YARIN
5.0
100% (9)