Dağılan beyaz bulutlarda toplanmış mavi düşler
Haydi, umuda yolculuk başlıyor
Hareket etmek üzere kara tren!
Mavi giysiler içinde sandık aralarına gizlenmiş,
Son vagondaki yolcular sessiz.
Ve bağırıyor makinist,
Kalkış saati yolcu kalmasın!

Heyecan zirveye tırmanıyor, kalp ha durdu ha duracak
Bakışlar hazırlanıyor, ufukları kucaklamaya.
Etrafta şaşkın şaşkın dolaşıyorlar
Mutluluk henüz gelmemiş, yeri boş.
‘’Mutluluk’’
Tacirlerin ellerinde sıkışmış,
Çekip almak bir hayli güç!
Yarına gülen yüzle bakma endişesi taşıyor yürekler,
İnsanlar da dil suskun.

İlk yalnızlık istasyonunda mola veriyor
Sevgiden ümidini kesmiş garip bir kul
Karşılamaya gelmemiş mutluluk,
Bavullar üst üste içleri boş.
Sevgiye aç yürekler bir lokma saadet peşinde
İsimsiz virajlar dönülüyor bir bir
Sis çökmüş dağların eteklerine.
Sarp geçitlerde göz gözü görmüyor
Panikliyor hey hat!

Mahşeri yaşıyor yolcular telaş içinde
Zamanla yarış var…
Çıkış arıyor gözler korku tünelinden
Bir ışık var mı umuda dair?
Ne zaman biter u/mutsuzluk?
Karanlıkta kalan Ay’a sırt mı dönmüş Güneş?
Mavi düşlerin rengi soluk…
Kayıplar içinde kaybolmuş bir avuç mutluluk

Gamze YAĞMUR
20.06.2013