Mürekkebi bitmiş tükenmez kalem değilim,
çünkü;
Geçmişi yaşadığım
Tükenmeyen göz yaşlarım var benim.
Yüreğime italik harflerle dizdiğim satırlarımın acısı olacak
İsteyipte silemediğim.
Her kelime hançer olup saplanacak bel ki,
Biliyorum ki kanamayacak yüreğim.

Karaladığım yapraklarda da titremeyecek ellerim,
Kurutulmuş, gül kokan cümleler yazacak
kara kalem.
El değmeyip tozlansa da raflarda,
Sevgimi saklayacağım satır aralarına.

Sana kızmıyorum kendince haklı olabilirsin bel ki
Anlayamadım senin dilinden
Senin dilinden sevemedim.
Bir günlük bir şeydi, duygu, yada adı her neyse,
Ne dersen de işte!

Çok sorular var sana dair cevapsız kalan,
Muammaydın öğrenemedim
Çözmeye çalıştıkça kendime dolandığım bir yumaktın.
Çıkmazlar içinde haps olduğum,
Geçiş dönemi ve Med cezirler.

Masamda yaprakları sararmış bir defter,
Anılarımla aynı renkte solgun dokunamıyorum…
Dokunsam dökülecek gözlerimden.
Nereden başlasam?
Olmayan hangi güzelliklerden devam etsem?
Çık çıkabilirsen içinden!

Yazdığım her kelimede,
Satırlara karışacak göz yaşlarımın şelalesi
Boğulup gideceğim bu çağlayanda.
Devrik cümlelerin altında ezileceğim bel ki
Anlam yükle-yemediğim,
Boş kelimeler kuracağım sana dair,
Noktası olmayan havada kalmış.
Yazmaya bile değmeyecek anısın eskilerden,
Siyah beyaz resim sin elimden yere düşen.
Sevgime layık biri değildin,
Belkide ben büyüttüm seni gözlerimde…

Hangimiz gideceğiz bu evden diyordun,
Sen keyfini bozma!
Ben güzel olan her şeyi sana bırakır,
Anamdan kalan eski taş plak,
Bir saksı mormenekşe onu da alır çıkarım
Ve asla bakmam gözlerine,
Son kez…
İki kelam etmeden yüzümü çevirir giderim.

Dinle ya da dinleme,
Unuttuklarım olursa sende kalsın sakın getirme!
Görmek istemem seni
Duymak istemem sesini,
Bir peronda ya da iskelede karşılaşırsak
Tanıma beni…

Gamze YAĞMUR