bir kaç gün sonra Ankarada kapıya çıkan
o yardımını tebessümünü esirgemeyen bayan
tam benim soracağım an!
"-siz ablamı nereden tanıyorsunuz" dedi
"-okul arkadaşımdı, nerede nasıl?"
"-bakanlıkta çalışıyor ama izinli"
..

"-ama o sizi tanımıyor" dedi..
"-olabilir unutmuştur, ne zaman biter izni,
nasıl bulurum onu,
telefonu?
adresi?
çocukları?
eşi?"

"-tetkik hakimliğinde 3 ncü katta
ama!
ablam hiç evlenmedi ki"
"-uzun boylu ...
"-hıım dayımın oğlu, o da bakanlıkta abim Mutlu!
bir ara bir şey olacak sandık bizde
ama ikisi de istemedi
ikisi de evlenmedi"

"-görümceniz..
nereli?
ne mezunu?"
"-liseyi bitirdi"
"-Ordulu"
"-sanırım yanlış anladım
benim arkadaşım Burdurlu idi
insan insana, isim-isime benziyor demek ki"
faturasını uzatıp, ordan ayrıldım

gene gençlik parkında aldım soluğu
türkülere ritm tuttum Ordulu


"Hekimoğlu derler benim aslıma
aynalı martin yaptırdım kendi nefsime

konaklar yaptırdım döşetemedim
Ünye Fatsa bir oldu başedemedim"


"mangallarda yanıyor fındık kömürü
çok canları yakıyor martin demiri

Ünye, Fatsa arası ordu kuruldu
Hekimoğlu dediğin o da vuruldu"

ben de vuruldum gardaş
ben de vuruldum

vurgunumm
tutkunum
yangınım, yangın
beni unuttun mu demek
Nurcihan’ıımmmmm
canım