/ Susmuş şairlerin kelimelerine nikahlı sürgün
Dumura uğramış akıl.../

Leyla görüşüyle bakındık şakağımızdaki beyazlara
affına sığındık zamanın
affa uğramadık fer kaybımızda
sürç-ü lisanımıza kifayet giydirdik
şuurumuzun ekşi şurubunda
her Pazarı askıya aldık
Pazartesi’ye bağlayan o ilk gecede


Sağanakların başladığı geceydi o
kıyımızda bekleyen harami gibi elem
sol kaburgamızda aynı ağrı ile
farkındalık baş kaldırmıştı tenhalardan
sustuğumuz özlem kadar oluyordu zaman


Şölenleri çoktan tükettik biz Mirim
dilsiz şarkılardan üflenen içlenmelere sağırız artık
hüznün ustalığı dans ediyor mısralarımızda
tüm ağıtlara aşinalığımız var çünkü
umarsızca geziniyoruz boşluğumuzda
içimizin dalgaları ala bora
dalgınız ikimizde


Boşluğumuza daraldık Mirim
küf ve küfürbaz koktuk aksanımızda
bir türlü doğuramadık gebeliğimizi
imtihan dedik
hatırını kırk yerinden kırdık fincanların


Oysa Mirim
yağan yağmurlar bile birbirinden kopuktu
oysa ağrıyan yerinden kırılmıştı düşler
elinden tuttuğumuz kelimeler
çığırtkan birer maskeydi
ciddi bir şeyi hiç özlemedik ki biz
ölü bir gülüşü ısrarla sevdik


Bir bahane bulup avutacağız sızılarımızı nasıl olsa
yan yana dizmekse kelimeleri dizeceğiz
gözlerimizi sürmeleyip
görmek istediklerimizi göreceğiz bundan böyle
ve yürüyeceğiz
çünkü
en son umut ölür bu hayatta
en son umut....