seni büyüten bir kabuğu zorluyorsun
ellerini iki yana ayırıp esnemen ondan
hayır hayır uzak dur sarılmıyorsun
bir sevgiyi özlemen ondan

her kes kendi içine şarkılar asıp başka bir ağızla konuşuyor
dümene tutturulmuş seyir ve hız
nedendir baharların tekrar edip durması
ve yaprakların sevinçli hali
ve bulutların hüzün

ve yüzün aydınlanır her şeyi örten
mutluluk veren bahçelerin ayak sesleri kalbim
iki atışlık sıramız belirlenir
kanatları yere değen korkular pazarında

uyursun
kapılır değişir aniden
rüzgarlara adanmış kaçışlarım olur duymazsın
sen çekiştirdikçe ayaklarımın bağını
sarılır öperim
anlayamazsın

beni ve seni güzel kılan
hayat serüvenindeki duruş
yani ıslanırsın bir martı geçer alnından
bütün aydınlıkları dökmek için bu dudak
karanlığın gizemini bekler ardında
ve saklı kalır sevgiler
yıldızların karnında.