Şimşek Yakınları ve İzler Sokağı


izler götürmüyor sabahçıl sığınaklara
her adım bir karartı sineği
ve gözü dönmüş dünya.

saati geçtiğinden denizin
ötmüyor içindeki kanatlarıyla
her şey vaktiyle güzel
uyku, son kez yatmakla.

sağırdan geçti ıslıklar
paldır küldür sokağın çalımları
güzel memeli kadınları bile
okşamadan geçti. acı,
en yılışık kiracı! ödenmelerin
yarınlarına, borç kalsın
kallavi gülümseyişler
Di’ye
verdik.

ey! duraksızlık
anlaşıldı.

I.

gel bitsin mezarlardan alacaklarımız
saati geçmiş bir bomba içimdeyken
koşturmam değilse nedir hayat?
yırtılmasa iyidir bazı kediler
yılgın bir atın güzelliğinde
pencere önü kadınları ve sirenler
hepsi ecedir gece olunca
hekim yoktur ayışığına
girdiği kadarı fakirin cıgarası
şâirin tensiz bakışı
aynaları hatırlatır uzun kelebekler

çünkü anlamsızdır
sudan bilmiyorsan dolmayı

II.

silkin kuşu geldi
neden dedi kuyruğu kopmuş
kertenkele ağızlı hiçlik
oturur önüne, yalnızlığın
sergisi
koptuğu yerden başlar çocukluk
koptuğu yerden kopça
didişmeler metruk yarık
yaşıyorum demenin başka hâli
sevişmeler
kayıyor geceden ıslık diye
tükürükte yavaş bir ağıt
kuru küsmeler

düzensizliğin soyadıyız kendi hüzünlerimizde.

tek ölümlü hayatlarımızda
kaç kişiyi ağırladık?


III.

bitsin bitecekse kara bahisler
sevgi üstünde bir taş parçası sekti
huzursuz yaklaşımlarda
gözlerimizin önünde kana kana
zevk duyumsadı aldanışlar
bitmenin ezberlediği tek şiirdim
yalnızlık dönemi’ne ait diye geçiştirdiler.

izler
ve sinekler
şimşeğe baktık, acının şimşeğine
dünya dedik gözü dönük yok olmaya
onlar, gelmedikleri gibi gittiler!




Payanda