Yol kenarlarında izlerin vardı dün gece.
Belli ki çok düşünülmüşsün yine.
Ben hem seni,hem bir başkasını düşündüm.
Yalan söylemek yok.
Bilirsin;
Kimsenin hoşuna gitmese bile ben hep gerçekleri söylerim.
İkinizin de iyi yönlerini düşünmedim.
Mızraklarınızı,
Tam kalbe giren oklarınızı
Ve en hain arkadan vurmalarınızı düşündüm ince ince.
Anlamadım.
Ne kadar çabalasam,
Sığmaz hafsalama bunca kötülük.

Dün ben kendi izimle başbaşaydım yine.
Gölgemden huylanıp,
Kalbimden kaçtım hızlı adımlarla.
Enikonu yalnız olmak dünyada bu olsa gerek.

Göğsümde dikenli bir gül tomurcuğu gibi hayat.
Ne içime çekebildiğim
Ne de çıkarıp atabildiğim.
Uçsuz bucaksız çöllerinde süründüğüm,
Yamuk bir yol gibi.

Sonra dağılıp gitti diktiğim güller birer birer.
Çoğunu da ben söküp attım öfkeyle.
Kalbimin yükünü hafifletmek için,
Çok yürüdüm yol kenarlarında,
Çok düşündüm tembel bir kedi gibi
Ve ilk sıraya kedimi yerleştirdim,
Her zaman olduğu gibi...