Beynimin bataklığında boğuluyorum
kurtar beni Allahım
hangi dalı tutsam kopar elimde
hangi kapıyı çalsam
patlar yüzümde...

Ben bir saksı çiçeğiydim bilemedim
alnıma esir diye yazıldığını
oynadım güldüm bir zaman ardından
çokça ağlardım
her gülüşüme karşılıktı bol gözyaşım...

Acımazmış insanlar düşenin haline
dost bildim herkesi kandım güle
dikenlerle kanadı ellerim uzanırken güle
cismimle büyüktüm amma
ruhumla küçücüktüm...

Şimdi karıştırmıyor kimse
kimseye hayatını
vermiyor en yakınına bile sırrını
kırılan bardak tutar mı yeniden
sevgi mayalanır mı yeniden yürekte...

Köklerimi hareket
ettirirsem gezerim sandım yarınımı
bugünümden sezerim sandım
Bir buğday tanesi kadar iyiliğin
mükafat yeridir ahiret

Bir temiz cama tutunmuş
soğuk sakin
sessiz pencere
nefesimin
buğusundan kaçan yüz

gecenin koynuna doğan
ay ışığı
güneşi perdeleyen bulut
dünyada kaldı mı acaba
bir parçacık umut...

İnsanlarla iç içeyim
ister kalp desinler adına
ister gönül isterse yürek
hepsini de öğüten kül ufak eden
değirmendeki hep aynı niyet...

Allahım
yalnızlığımı
yalnızlığımdan doğuran benim
gece düşümde
ekmeğimde aşımda

Gündüz işimde
kafamı herşeye takan
üzülen yoran benim
insandan el aman diyen yaka silken
yine de unutup defalarca insana aldanan benim...

Dert söyleyince anlatınca bitmiyor
dost dediğim herkes
derdime dert ekliyor
kapanmıyor yaralarım
çaresini tabip bile bilmiyor

Allahım
senden iyi tabip mi olur
sen olmasan şu zavallı garibi kim korur
gönül tezgahım sabır üstüne sabır
ümit üstüne ümit dokur...

Her türlü yaramın ilacı sende
uğramışım derde
hangi el tutardı düşseydim
derin dipsiz bir göle
mahzun güzelliğini veren dikendir güle...

Allahım insanoğlu neden
birbirine bir teselli veremez
karınca karıncaya acır yardım eder de
Ya Rabbim
kulların kullarına merhamet etmez...

Beynimin bataklığında boğuluyorum
kurtar beni Allahım
hangi dalı tutsam kopar elimde
hangi kapıyı çalsam
patlar yüzümde...

Gülhan Çeliktaş