Hayatımda sevgiyi temel aldım kendime
sevgi verdim insanlara kucak kucak
karşılığında bir avuç bile alamadım
yağdırdım üzerlerine sevgimi yağmur gibi
bir şemsiye açıp dönüp gittiler...

bakkala sordum ekmek var mı diye
kalmadı dedi
bir insana sordum beni seviyor musun? diye
seviyorum dedi
ama neredeydi sevgisi?
göremedim
kalmamış demekki...

sevgimi çok ucuza verdim hep
bedavaya dağıtıyorum alın ey insanlar! dedim
biz senin sevgini istemiyoruz dediler
şaştım da kaldım bu işe! ...

sevgi, bu kadar mı ucuz bir şey diye düşündüm
ve sonra kendi kendime anladım ki
sevgi dünyanın en pahalı şeyiymiş meğer
pahalı olmasa bu kadar nadir bulunur muydu? ...

bütün şarkılar onun için söyleniyorlar
bütün romanlar onun üzerine yazılmışlar
ve filmlerde anlatılan gözyaşı dolu aşk hikâyeleri...

seviyorum diye haykırdım gökyüzüne!
ses gelmedi...
seviyorum sizi bulutlar,ağaçlar,kuşlar!
menekşeler seviyorum sizi!
bal yapan arılar,süt veren inekler
kırları süsleyen nazlı kelebekler
sevgime hiçbirisi cevap vermedi...

dünyayı sevdim,evreni sevdim,uzayın derinliklerini
ayın şavkını ve denize vuran yakamozları
kıvır kıvır oynaşan balıkları
ve hatta,suya olta atan balıkçıları sevdim
hepsi de içimdeki sevgimden habersizdi...

akıllı uslu çocukları sevdim,bir de yaramaz olanları
annemi sevdim,babamı ve diğerlerini...

bana kötü davrananları sevdim en çok da onları sevdim
nedenini niçinini anlayamasam da bu sevgimin...
ellerimde kocaman şeppoy çiçekleriyle vardım kapılarına kaç kere
demirden kapılar kapandı bir bir yüzüme...

sevgim çoğaldı içimde,doldu doldu,taştı,yüreğime sığmadı! ...
martılara atayım bari,geri çevirmez onlar beni dedim
dönüp de bakmadılar bile
sevgi karnımızı doyurmaz,bize yiyecek bir şeyler at dediler...

sevgi sevgi diyordu habire halk ozanları,elit tabaka şairleri
sevgiden dem vuran bir şarkıyla kendinden geçiyordu birisi
adım başı onun adıyla oturup kalkıyordu herkes
yeryüzünü dolduran sayrılı insanların hepsi onu sayıklıyordu...

bir at,yeni doğan tayını diliyle yalıyordu
bir kuş ağzıyla yavrusunu besliyordu...
bir kedi diğer kedinin gözlerinin içine bakıyordu...

bakın! dedim insanlara,bakmadılar...
yapılacak ne çok işleri vardı ve kazanılacak ekmek parası
boş vaktimiz olunca bakarız dediler,peki dedim...

insanlar geleceklerini garantilemek için para biriktiriyorlardı
bense habire sevgimi besledim, büyüttüm durdum kalbimde
oysa ki binbir emekle biriktirdiğim sevgim bir işe yaramıyordu...

yorulurum sanmıştım sevmekten,bıkıp usanılırdı elbet bir gün
fakat öyle olmadı,bıkmadı,usanmadı gönlüm sevmekten
gün geldi sevgim kendi mezarım oldu,zordu ölmekten...

işte benim hayat hikâyem,sevgi üstüne kurgulanmış
baştan sona sevgiyle yoğrulmuş ama nasibini almamış...

(10.10.2009-İstanbul)

Gülhan Çeliktaş