Vuruldu bu akşam kendi menzilinde
Vurulurken çok dokunaklıydı sön sözleri
‘’’pişmanım dedi ve endişeli gözlerle son kez mavi semaya doğru baktı,
Bakınca aktı gözleri ve her akıntı sel suları gibi kendi karanlığına çekti onu..



Hey!karanlığın dehlizinde ilmek ilmek kaybolan adam,
Yok saydığın ve düşünmek için fırsat bile tanımadığın
Asıl gayenin ve asli yaşamın bir gün gelip
iki yakandan tutacağını hiç mi hesap etmedin
Yada mazi ile yüzleşeceğini hiç mi düşünmedin?

II--
Oysa düşüncenin ve usun temelinde insan vardı
İnsan yaratılırken tanrı tarafından
bu değerli nimetle şereflendi.
Ve yeryüzünde özgür bırakıldı.


Bir zaman sonra tabiat şekillendi insanın o muhteşem aklıyla,
Sonra Öbek öbek yayılıp şehirler kurdular
Ve her şehre kendi kültürlerini
ve yaşam modellerini yaydılar


Bunları yayarken kirlendiler elbette
kimi zaman da kirlettiler
Kimi zaman da bir tarihi yok ettiler
bütün ihtişamıyla hiç korkmadan.

III

Bunları yaşarken sen de kirlendin
sana verilen akil haritasının kullanılmasını
ne yazık ki bilemedin
heybene bıraktığın doğrularla
bir yaşamın efsununa kapıldın
ve kapılırken bu duygular seni hep kirletti
kirlenirken cenderenin sonundasın şimdi



pişmanım desende
gözlerin yaşamdan ırak artık
asıl gayenin yurdunda
merhamet bekler sessizce her hesap.




seviyorum seni.....düşler kenti....4 haziran 2013