Yetim bir sevdaydı bendeki
Karşılıksız,bir çocuk kadar masum ve bir o kadar savunmasız

Ve bir dağdı bendeki acılar
Büyüyor büyüyor
Her seferinde yıkılıyordu ayaklarıma

Kaldırımlar tanıyordu artık beni
Bastığım her adımda ağlıyorlardı çünkü
Sokaklar biliyordu kokumu
Acı kokuyordu üstüm ve hep taze kan kokusu
Çünkü vücudum can kesikleri doludur benim

Bir çaresiz aşktı bendeki
Amansız,dermansızdı
Geceler iyi tanıyordu beni
Yüzüm yağmurlarımdan görünmezdi hiçbir zaman
Ve ben her çığlık çığlık feryad ettiğimde,
bir yıldız düşüyordu yere korkudan
ay saklıyordu kendini bulutların arasına…

Uykularım beni terk edeli çok olmuştu zaten
Bu yüzden herkese ‘günaydın’ der gibi gülümseyen güneş
Bana dönmüyordu yüzünü…

Yaman bir sevdaydı bendeki
Ben sevdamdan divane olup düştükçe
En dibe battım

Ve çocukluğumu kaybettim ama hep savunmasız kaldım…