Ah be vefasız
Ah be hayırsız
Gidişin çok acıtmıştı canımı, çok…
Ama dönüşün kadar değil!

Giderken umut vardı içimde,
Beni sevdiğine, döneceğine dair…
Mümkün olsa, gitmezdi demiştim.
Yapmazdı… Bırakmazdı

Giderken gözlerinde sevgi vardı sanki
Hani, gitmek istemiyor gibi
Hani, imkânım olsa kalırım,
Kalırım gitmem der gibi bakmıştın.
Sen giderken bile, aşk olup yüreğime akmıştın
Ondan bekledim be vefasız
Bekledim ve umut ettim
Ben seni yokluğunda bile varmışsın gibi sevdim

Bekledim,
Yıllar yılı aramanı bekledim
Hiç aramadın
Avuttum kendimi
İmkânı olsa arar dedim
Her çalan telefonu sen
Her mektubu senden sanarak açtım ben
Her seferinde, olsun arayacak dedim
Arayacak dedim ve bekledim
Aramadın be vefasız

Geçenlerde bir dost haber verdi geldiğini.
Titredim canım yandı
Dilimi ısırdım da soramadım; ne zaman geldiğini
Korktum
Gelişinin aylara dayanmasından.
Korktum
Beni hatırlamamandan, umursamamandan
Korktum, korktum be vefasız
Beni sevdiğini düşünmemin…
Bir sanı olmasından…

Ama derler ya
”Korkunun ecele faydası yoktur”.
Bana da olmadı be vefasız
Şimdi içimdeki acı ölümden bile çoktur

Sensiz yılları zor sanmıştım.
Yanılmışım.
Beterin beteri varmış.
Gideni aratırmış ya gelen
Bu da öyle oldu,
Hatta ondan da beter…
Neden be sevgili neden

Yaşarken ölmek ne deselerdi
Gidişin derdim.
Şimdi sorsalar,
“Ölüm sadece başlangıçmış
Dirilip, dirilip ölmek de varmış” derim.

Gelişinle çok yandı canım, çok…
Gidişinden daha beter
Gidişinden daha kötü…
Son kalan umutlarım da kayboldu.
İçimde umuda ait ne varsa
Umursamaz gelişinle yok oldu

Keşke hiç gelmeseydin!
Gelip de sevdamı öldürmeseydin

İHSAN TURHAN