sen yoksan ben olamam ki
bu kasabayla birlikte yıkılır ölürüm gülüm...

bu koca dağlar kadar sana sevgim
yamacında al gelincikler beyaz papatyalar kadar

kırkı çıkmamış bebek kokusu kadar masum...

geldin açtı tüm çiçeklerim
gök kuşağı sevinçli bal damlası gözlü ay bakışlı ceylanım...

bin yıllık özlemim dindi
düşlerimin yedi veren beyaz gül misali gonca verdi...

düş çiçeğimsin
içim titreyerek korkularla büyüttüğüm

avuçlarımda o yıldız var
gecenin damından sarkıp düşerken seni dilediğim

avuçlarımın sıcağında senin için sakladım biliyor musun

bana ölmeyi öğretiyorken
sen bizli o ilk sevinçleri al sadece yanına

bu koca dağın yamacına
gelincikler papatyalar öbek öbek yürürken

ben bizli eski sevinçleri
doldururum gamzelerinin gizemli çukuruna

benim geceme
sığınalım ben sıcağına usulca sokulurum

aldırmadan yağmurlara ıslanalım
başımı koyup dizlerine gözlerine bakarak
koca çınardan utanmadan şarkımızı söylerim bağıra çağıra

kelebeklerin kanadına resmettiğimiz sevinçler uçup gitmeden
tek tek ışıklarını söndürelim kasabanın

belki de gözlerindeki sevinç bana ölmeyi unutturur...


Hasan ODABAŞI