TORUNDAN DEDEYE

Ey benim güzel dedem, geç tanıdım ben seni,
Yorgun bir gönül ile, bakıp büyüttün beni.

Kâh oynadın benimle, kâh hikâye okudun,
Kâh ruhumu imanla, ipek gibi dokudun.

İslâmın şiârını, sen bana ’gaye’ verdin,
Allah için cenk etmek, Türklüğe paye derdin.

Geri kalan ömrünü yolumuza yâr ettin,
Gönlümüzde Türklüğü sevgin ile var ettin.

Ben seninle tanıdım, Murad’ı, Alparslan’ı,
Sen öğrettin Mete’yi, Atamız Fatih Han’ı.

Kırkların içersinde, Kürşad’ın çerisiydik,
Çin sarayını basan, erlerden ikisiydik.

Senle beraber çıktık Okçular Tepesi’ne,
Senle birlikte uyduk peygamberin sesine.

Selahaddin Eyyûbi, Kudüs’ü fethederken,
Türk’ün ordusundaydık, haçı yere sererken.

Senin ile haykırdık; "Çanakkale geçilmez"
Dünyalara öğrettik; “Türk’e kefen biçilmez”

Kitabımız Kur’an’ ı okuttun hece hece,
Bozkurt Atatürk’ümü, tanıttın gündüz gece.

Dumlupınar önünde, seninle yan yanaydık,
Gazi Atatürk ile, cephede can canaydık.

Bunca yılın yükünü, taşıyorken bedende,
Ellerin gökyüzüne kalkardı seccadende.

Çocuklarından sonra, bizleri de büyüttün,
Beşiklerde salladın, kucağında uyuttun.

Ey dedem! Belki yarın, gün gelip gideceksin,
Ey çilenin yumağı, orda mı güleceksin?

Beklemedin katiyyen, kendine ahde vefâ,
Analım biz de seni, hiç olmazsa bir defa.

Her senenin bir günü, kimler kimler anılır,
Bizlerin kahramanı; Dedem "yok mu" sanılır?

Derim ki, 20 Ekim, “Dedeler Günü” olsun,
Bir günü çok görmeyin! Kalbimiz sükûn bulsun!

Buradan ilânımdır; O gün Dedeler Günü,
Biz torunlar olarak, kutlayalım o günü.

Yaşayan dedelerin elinden öpüyorum,
Vefat edenlere de rahmetler diliyorum.

YAŞAR ÖZKAN
Safranbolu