HÂLİMİZ

Harmanda ekinin öbeği gibi,
Etrafa saçılır ümidim benim.
Rusların matruşka bebeği gibi,
Git gide küçülür ümidim benim.

Evimin günlerce ışığı olmaz,
Soframın çatalı kaşığı olmaz,
Minicik yavrumun beşiği olmaz,
Kadehte içilir ümidim benim.

Domates alırım çürük verirler,
Şeftali isterim erik verirler,
Tavuğun yerine ferik verirler,
Ot gibi biçilir ümidim benim.

Camiye koyduğum terlik çalınır,
Hocaya söylerim hoca alınır,
Böyle bir dünyada nasıl kalınır?
Ateşte yakılır ümidim benim.

Temmuzda girdiğim dere buz olur,
Çayıma attığım şeker tuz olur,
Bana yokuş olan ele düz olur,
Toprağa çakılır ümidim benim.

Üstüme dertlerin rüzgârı eser,
Kasap kuzu diye merkebi keser,
Geriye verince on sene küser,
Arsıza takılır ümidim benim.

Tencere alırım sırı dökülür,
Haneme varmadan kulpu sökülür,
Ocağa koyunca sacı bükülür,
İtilip kakılır ümidim benim.

Etiket fiyatı kasada artar,
Tezgahtar ikiyi üç diye tartar,
Ey Rabbim bizleri bu halden kurtar,
Yerlere dökülür ümidim benim.

Kul hakkı yiyenler azıma kızar,
Ebu Cehil soyu yazıma kızar,
Raks eden edepsiz sazıma kızar,
Beynimden sökülür ümidim benim.

Yıllardır varımı yoğa eklerim,
Hesabım denk gelsin diye beklerim,
Peş peşe solarken kır çiçeklerim,
Çıkmaza sokulur ümidim benim.

YAŞAR ÖZKAN
18 Eylül 2024
Bodrum