Bir gün
Bu şehir bana ’kalk gidelim’ diyecek
Diyecek ki
O güne valizim hazır
...


Ve son kez sesi yükselecek araba egzoslarının
Son kez gökkuşağına imrenerek bakacağım
Bu şehirden,
Bu şehir bana ’ağlayalım’ derken
Son kez ağlayacağım



...



Beraber yürüdüğümüz kaldırım taşlarına
Beraber durduğumuz o kırmızı ışığa,
Sonra bize arabasıyla yol veren amcaya
Son kez şiir yazacağım
Bir gün
Timsahlardan çaldığın o gözyaşlarını
Çok ağır ödeyeceksin


...




Ve gözyaşlarını acı yapan
Tuz değildir!




...




Son kez çay içip simit yiyeceğim bu şehirle
Son kez bakacağım şu köşedeki çatlak duvarlı eve
Ve uğurlarken sisli bir geçmişe
İçimde acıdan kıyametler koparken
Son kez gülüyormuş gibi yapacağım
En son kez...




Son kez saatime bakıyorum
Bu şehirde zamanı okuduğum son vakitler
Her şeyi geçtim de
Çocukluğumu peşimden sürükleyemem
Boş bakışlarımın arkasında
Duyduğum şeydir,özlem...



Son kez
Hissettiğim şeydir;özlem..



...





Son kez ’bu yüz bana bir yerden tanıdık’ diyeceğim
En son kez,
Çünkü öyle yabancı olacaklar ki gördüklerim
Bir insandan bir milyon sıfat sayacağım
Sayabileceğim...


...