5
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1326
Okunma
Ellerim düşüncenin içinden çekip alıyor günü
Sen benim yüzyıllar önceki hasretimsin bugün
Yağmurların dindiğine sevinmeyen toprak gibiyim
Nefes aldığımı bildiğim ruh senfonisi kadar
berrak sevdim seni ben
Müzik hiç susmamış, sağır bilmişim kalp atışlarımı
kendimi teninin tapınaklarından uzak tutarak yanmışım
serinlediğime hüzünlenerek, yalan söylemiş içim yaşama
bu başka bir şey
evine geri dönmek ve koltukların üzerindeki beyaz örtüleri kaldırmak
perdeleri açıp güneşi içeri almak
o ilk çayı demlemek, tüm resimleri gözlerinin ucundan uzaklaştırmak gibi
o ölü zamanı önemsiyorum bugün seninle
bir saniyeliğine bile olsa önemsiyorum
yaşamak için tek nedeni yaşatmak olan bir şiir
nasıl öpülürse, öyle öp beni
ben dudaklarını yok sayarım, varmışçasına bir hisle …
5.0
100% (12)
Cevap Yaz