Konuştukça azalıyor güzelliğim
Dalından düşen bir yaprağın kederini yaşıyorum
Her defasında muğlak bir cümlenin peşine düşüp yanıyorum

Yokluğuna açık bir yanında duruyorum hayatın
Bir de o ılık rüzgarla varlığın değmese yüzüme
Bile bile kıyametim olacak kendime sapladığım bu kaçamak ağrı
Dışımdaki devasa kalabalık
Sensiz içimde tek yine

Bana biraz sen getir
Ilık bir meltemin yamacından göz kırp kalbime
Gülüşün rengini hangi çiçekten aldıysa
Dudaklarım yalvarsın o çiçeğe

Ne çok şey dışlıyor beni sen olmayınca
Sesim bir gölgenin rengine bürünüp sana beni soruyor
Ey doğarken ruhuma üflenmiş adresim
Zaten daracık yollardan ulaşıyorum çıkmaz sabahlarına
Gel de sen koksun nefesim

Gelir misin defne ağaçlarını yollarına düşürsem
Ya da suların serin yatağına gizlensem
Yolcu edip kışları baharları kapına getirsem
Gelir misin?

Her gece gökten bana ışıldayan suret
Bir kere bak yeni açan güle benzesin yüzüm
Nefesini kulağıma değdir hadi
Yoksa şu ellerimde tuttuğum avaz senin değil mi?
Her gölge kendi varlığının esiridir
Korkma
Aşikar et kendini..