Gözlerimde renksiz bir çığlık
Kalbimde arsız bir ağrı
Bu şiiri bir buhranın arifesinde yazıyorum
Ulu kayalar parçalanıyor beynimin bir yerlerinde
Bir yerlerinde buzdan dağlar eriyor
Ben şakaklarıma seni kazıyorum

Sanki asırlardır yalnızım
Ve koynumda benden yalnız bir gece
Gökyüzünde bir Zühre uyanık
Bir de mezardan bozma odamda ben
Zaman geçmek bilmiyor
Kahrolası saatlerin
Akrebi sen yelkovanı sen

İnsafı yok uç uca eklediğim sigaraların
Duman göğsümde değil düpedüz iliklerimde
Ben tutmaya çalıştıkça
Hayalin ufalanır ellerimde
Hiç kaçarı yok
Tozlu yüreğim yine yolculuklara gebe

Bu Allah’ın belası sabah etmez gecelerde
Yanımda olsaydın
Sen diye sarılıp yatar mıydım
Belli belirsiz gölgelere
Bir bilsen
Nelere yeğ tutmadım ki seni nelere

Bu şiiri bir buhranın arifesinde yazıyorum
Ve artık sözüm geçmiyor kalemime
En dipsiz kuyularına düştüm de aşkın
Bir adını diyemedim
Kimselere..