Yaslandım gecenin göğsüne seni düşünüyorum
Yorgun yüzümde depremler var üşüyorum
Nefes alıp vermek yetmiyor artık
Ekmek yemek su içmek yetmiyor
Ne zaman yağmur yağsa ben seni özlüyorum
Bir gün tutunup bir bulutun kanadına
İlk damlada avuçlarıma düşeceksin biliyorum

Nedir peki böylesine canımı yakan
Beynimi ve şuurumu örseleyen
Olur olmaz gözyaşı döktüren
Uykularımı haram eden şey ne

Bilirsin
Zordur gürültünün ortasında sessiz kalmak
Sessizliğin içinde haykırmak zor
Yakarak gemileri
Hatta denizleri
Hiçbir şeyi ve hiç kimseyi umursamadan
Ateşten gömleği giyinmek zor

Belki de artık nabzına dokunup vaktin
Atları pervasızca koşturabilmeli
Geleceğin aynasını yüzümüze tutup
Suretleri gölgelerden ayırarak
Doğru yanlış bizden yansıyan ne varsa
Görmeli

Bir somun ekmek gibiyken gece
Önümüzde diz çökmüşken uçurumlar
Ve adı deliye çıkmışken sevdamızın
Atlayıp
Ölmeli