Sahildeyim
Denizi seyrediyorum
Dalgaları
Gökteki yıldızlara bakıyorum
Yaslanıp Zührenin göğsüne bir sigara yakıyorum

Biliyorum
Akıp giden bunca kalabalık içinde yalnızım
Senin kadar..
Yalandan yüzüme gülümsüyor martılar
Ben yalandan dalgalara taş atıyorum
Bir gerçeği yüzüme çarpıyor rüzgar
Biliyorum
Sustuğum kelimeler kadar gerçek olacak
Bundan sonra söyleyeceğim yalanlar

Sonra kıyıya çarpan bir kabarcıkta suretini görüyorum
Öyle yorgun öyle güzel
O an sanki yeniden doğuyorum kendimden
Toprak nasıl uyanırsa sessizliğinden
Öyle doğuyorum
Bir gerçeğin olur olmaz yerinden

Derinlerde bir yerlerde
Ta içimde
Harbin gizemini yaşıyorum
Hücrelerimde yaşıyorum bir savaşın en kıyasıya halini
Arkama bakmadan koşuyorum
Koşuyorum zihnimden suretin kaybolana kadar
Kendimden kaçıyorum
Ya da senden
Kaçıyorum
Ama nereye kadar?

Başımı gömüp ellerime
Tekil depremlerden geçiyorum
Derin bir nefes alıp sükunet çekiyorum içime
Dağlarla vuruşurken zerrelerim
Titriyorum
Acımaya başlıyorum kendi halime

Gidişine çoktan alıştım anlayacağın
Sakın gelme..