ram altında ezilirken gurur tablosu
’biz bize yeteriz’ler yandı önce
ve biz öyle izledik sadece




öğrendik sonra
bâdireler tutkuya dönüşürmüş
terledikçe zaman
kime sığınsak hep meşgul şimdi
tüm kuramları biz îcat etmiştik
kimseye gerek kalmadı
ve biz, bizi yerle bir ettik



şimdi günler meczup
neydi bunca çekici gelen
sevmek sağlaması mı desek
neden hep ki yönlü biletle giderdik
ilk günkü gibi kucaklamayı sevmesek
neden ayrılmayı bu kadar sevdik
sadakadan bile sayılmazdı talan
medet ummak yanağımızı yalayan rüzgârdan
lalettayin yadırgar içlenmeler
içimize kurulmuş köstekli bir yalan



oysa
seni getirmedikten sonra
bir imge tayfından başka ne işe yarardı şiirler
bilemedik hiç
karakutu bulunmuşsa durum daha vahimdi
olanı biteni yazardı seyir defteri
kurtarmazdı tayfundan gemiyi
falakaya durmuş ten gibi
ne bildiysek yanlıştı kökten
avuçlardaydı mucize, yağmazdı gökten!



şimdi dudaklarda olsa ne
vehâmetin kaypak satırları
geride zarflanmış bir sürü neden
avuçlarda kefir tozu
âkibeti nar filizi dolu kadehler
-umut
gecikmiş s/empatik tebessümler
egzamadan olmadığını bildiğimiz izler
arada bir selam
’seni gördüğüme sevindim’ giyimli
biliyoruz kesin tedavi değil telepati
işkilli bir yarasa rüyası olsa
hepsi taze bir rüzgâr alsın yara
belliydi ardımızdaki tuzun neminden
çoktan atlamamış mıydık
o çok beklediğimiz, ’sevmek’ yelkenli gemiden!



şimdi
birr var hayatımızda
bir de diğerimiz
kimse girmemiş daha bahçemize
üst üste duruyoruz öylece
altımızda kalın bir çizgi
ve bekliyoruz
biri gelsin de toplasın b i z i

zan altında yanarken ciğerimiz!..





ToprağınSesi




( şiirime ses olduğu için Çimlerin Melodisi’ne ve de_soulmate’e teşekkürlerimle)






.