Bu şehirde sevdim seni
Hayallerimi süslerdi ellerin
Her açan çiçek, gülüşünü hatırlatırdı
Hele erguvanlar selamlarken güneşi
Dikilirdin karşıma
Tepeden tırnağa sen
Tepeden tırnağa aşk...
Saçlarında bahar çiyleri
Kokunu getirirdi rüzgar
Ta a uzaklardan...

Sonra
Zamansız bir fırtına koptu
Yıkıldı hayallerimi sakladığım
Kumdan kalelerim
Güneşim battı,zamansız
Ve erguvanlar kurudu
Bu şehir...
Bu bu şehir zindan oldu

Azaltmadı acımı
Çaresizce akıp giden zaman
Yıllardır
Hep yalnızlığımın, sessizliğimin
Sesini dinledim bu sokaklarda
Gün oldu,sensizliğimle
Gün oldu, kendimle savaştım

Dişimi tırnağıma takıp direndim yokluğuna
Biliyordum
Her gecenin bir sabahı vardır
Ama doğmadı beklenen güneş
Sabahlar seni getirmedi

Günlerce,aylarca, yıllarca beklerdim seni
Bekledim de
Bu şehrin girdaplarında
Boğulacağımı bile bile
Beklemek yormazdı beni
Bu şehir,
Sensizlikleri,özlemleri
Koymamış olsaydı önüme

Belki, bu şehirde
Son nefesime kadar sevebilirdim yaşamayı
Deneyebilirdim mutlu olmayı
Direnirdim
Gecelerin ayaz kesen yüzlerine
Olmadı be sevgili
Hep bir şeyler yarım kaldı
Ondandır hüznüm
Ondandır gözlerimdeki buğu

Oysa
Anlatacaktım her şeyi sana
Öğretecektim sevmeyi
En gerçeğinden
Sözcükler kanına girdi yüreğimin
Yokluğun dilimi lâl eylemiş
Sensizliğin sancısı,gözyaşına dönünce anladım...

Bu şehri,
Seni göğsünde taşıdığı için
Sana kucak açtığı için
Sevmiştim
Şimdi
Seni benden aldığı için
Nefret ediyorum...