“-ülen
bayram önsıra
elde avışda yok derken
bi toklu satdık halletdik,
ufuneti def etdik
herkeşlerin manitası var
yangınnar
nekdipleşiyollar
biz mayıl mayıl bakıyoz deye iç geçirikene
iki ğün sonura anam;
“hadi bakalım
akrennerim toruna torbaya garışdı
bana bi o(ğ)lanı everemedin mi deyollar
biz de el içine garışalım
allı-şallı bi düğün edelim
kimin gapılısını çalalım
hankı çalıya daş atalım” deyvise
Allah uçu “hu”
deycek gız galmadı deyip batırkana
cayır-cayır havas olmağuçu yanıyoduk
Özlem çıkağeldi,
herkeş Özleme havasıkan
Özlemin gönnü benden yana
Allahdan taha ne isderin
şükür!

emme..
biçcik görebilecen mi derkene
hiç yokdan e(vi)mize ğeldi
da(h)a Allahdan ne isderin” derkene
vay anası;
hu başımıza gelene bak

olcak şey mi yau
“-vay .anasını avradını .......
………………………….....
ulan Felek!”

bu ğadar herşeyin yolunda getmesinde
zati bi bokluk varıdı
“ne günah işledim bilmen ki
vay ..ını-dinini gelmişini-geşmişini ...........”
bi küfürler eder oldum ku sorma
tevatür en az on beş gün sövdüm
dayısından da,
dayısının gızından da
ne gadar tiskindiğimi
tasav(v)ır edemezsiniz

o ğün, bu ğün cığara içen,
soluğu kokan insandan nefret ederin ki
o ğadar olu
cığara içen,
dişleri temiz olmayan insan bana
Özlemin dayısını hatırladır..
yani öte sözün beri başı
başıma gelennerin
esbab-ı mucibesini
döyüsün en önde gedeni
hala taha bi adam kel, gara,
a(ğ)zında cığara
milyonda bir de Kele Ağaya benzeyosa
elakam olmaz
yolumu de(ğ)işdirin
işim ıras getmez de(ği)lise
mekruh!

vara-yoğa gonuşan carcar
cıvık, lavlav, müzevir
fehemsiz, dangalak, hökela, çok bildik
çok konuşan
bilgişlik taslayan
gız-gısmı da dayısının
hafif, fingirdek, garı-olmaz zilli sidikli gızını
yani hayatımı mahveden insanları
hatırladır..
ve ben onnardan hala nefret ediyon
onnardan da
cığaradan da
ne ğadar kel dayı varısa
adı kel, suratı gara
...........


zati kimsenin dudak boyasını marağ etmedim bi da



Resim için Nilüfer’e teşekkürler