Eski plaklarda kalan Sessizliğimi dinliyorum,
Rahatlama gevşeme yada tatlı bir endişe
adına ne dersen de filizlenir her defasında
filizlendikçe dönüşümler köklenir içimdeki arzuhalde
ne tropikal bi hava bozabilir bunu
ne de soğuk bir esinti,
çünkü içinde cennettin kevserinden bir bardak su,
bir bardak bahar var sanki..




İçtikçe susuzluğum renkten renge bürünen bir bahar olur
Plaklardan anılar tazelenir,
Meltemler eser içimde,
baharın en hoş ve en tutucu rüzgarı
sürükler bulutları,
iki gözüm iki çeşme olur,
aktıkça selle döner
Önüne ne gelirse istilaya uğrar,
alıp götürür bilmediğimiz açıklara..




Ki o açıklar;
her şeyi bir anda kendi denizinde ak ve pak eder
içinde endişeye mahal kalmaz
yani arıtılmışların menziline sokar,
içinden ozanlar,sofiler,dervişler ve şairler çıkar
Ve onların insana dair öğretileri..




Öğretiler diyorum,
bugüne kadar bütün felsefecilerin ve
filozofların üzerinde hummalı çalıştığı kavram
Mükemmel bir varlık olarak yaratılan insana dair her şey var
bu denizin derinliklerinde..




Ve İçinden sabrı cımbızla çıkarıyorum büyük bir itina ile..




Sabır bir sessizliktir çoğu zaman
oysa meşakkatti her geçen dakika
büyür de büyür;
büyüdükçe anlam yüklenir insanın ruh hali/yetine ve gözlerindeki derinliğe
Sonra içinden bilinmeyen hikmetler ve tanımlar kuşatır ruhun tensel dünyasını
Argümanlar ve sözcükler çoğalır bir anda,
çoğaldıkça olgunlaşır içimizde dönüşüp kök salan bahar
tıpkı meyvesini veren bir ağaç gibi dalları sarkar
sarkar da kendi kendine düşer toprağın eşiklerine..




II---



eski plaklardan kalan sessizliğimi dinliyorum
dinledikçe zamanın o muhteşem imbiğinden geçiyorum
sırattan geçer gibi bir koşu karşıya varıyorum,
vardığım yer,
sözün bittiği yer..

İçimden sadece arıtılmış kocaman bir şükür damlıyor her tarafa…