D e n i z!

Mâi imgeler usulca gururumu okşar;
yüreğime zemzem etkisi bırakarak doruklardan hoyratça
su olup konardın nergisime hilalin avuçlarından; -ş i f a n i y e t i n e
sisli ufuklara boynu bükük sevdamı asardım anımsar mısın!
şimdi bir de ay ışığına sığınıyorum ardımda iniltiler bırakıp; ah-u Figan’la

__denizin mavi demlerinden yakama takılan
ölüm gibi bana gülümseyişin vardı
ud’un hazin nağmesinin içimi titreten
gizemi gibi yolumu kesmişti gülümseyişin

-i z l e r d i m a ğ l a r d ı m h ı ç k ı r a r a k!

elimi kalemsiz bıraktın gittin iklimler filizlenmedi
şiirler hüzzama büründü ölümü yaren bildim kendime
hep aynı melodiler mersiyeler dinliyorum; şiirde okuyorum ara sıra
zencefilli rüzgârlar esiyor en nazlısından evrenimi süslüyorsun
renk veriyorsun can veriyorsun gecenin bağrına neyleyim

__ant olsun ki!
mart ayı efsununu dönerken
nisan damlalarını bekleyeceğim
iklimlerin nefesiyle ecel geçidinde mumlar eriyende
günahkâr ve buğulu düşler mimozalar eşliğinde boşalacak ölü vadilerine

münzevi geceden kalma fecrin hırçın feryadı dilimde
ruhum odlara tutunabilmekte!
külüme yemin olsun ki
z i y a n d a y ı m!