sancılı bir yalnızlık gönül bağımı sardı
ağır aksak düşlerimin izinde
karanlığın koynunda korkuyla gün ağardı
sağnak olup adının harfleri doldu gözlerime
çıplak bir fotoğrafsın düşlerimde


kayıp türkülerin adıydı sevda
bir insan boyu özleme batıp
soluğumun kesildiği nöbetlerdeyim
sensizliğin kara çıkmazında


bilmem kaçıncı bu
hasretinin girdabında kayboluşum
gün doğumunu izlerken
geceye bulanışım
tırnak ucuna kadar sızlatır
sevdana sarılışım


yokluğunun adını çaresizlik koydum dermansızım
geldiğin gün bayramım, gidişin ölen yanım
hükmünü giydim, dört duvar acındayım


günaydınınla güne doğmak
nefes alıp vermekti, her yeni günde
göz kapaklarım açılırken sana
saklardım kapanırken de kirpiklerimin arasına


hastalığıma derman
gülüşüme fermandın
çekip giderken, bende bir sen kaldı
senden habersiz, seni
hançer yemiş gönlüme sardım
kara sevdasın ömür otağın da
can bedenden ayrılana
özlemin ayak sesleri tükenene kadar

s.c