Mona liza
ağlamanın ve gülmenin tam ortasında

Üçüncü şık

Dinle Mona
ben öleyim- sen saçlarını uzat
ben sana yengeç kırıkları toplayayım hayatın kıyısında
sen çık o’ fotoğraftan/yağmur yağacak


Yeni bitirdim bir kitabı
ellerin ayracın selefiydi öptüm
gerisini unuttum Mona yıkılmıştı usevim
Kundaklanmıştı gülüşündeki yeryüzü
gamzelerinde unutulan gayri meşru bir çocuktum


Biliyor musun- tam ortasındasın Sıratın
üstünde mor yeleli martılar
rüzgar- mavi bir kederdir/ durma
Ayaklarının altında unutulmuş cennet
yürü racm edilecek ellerin
açtım arafın kapısını


Monaliza, bir ömür çatlağıdır gülüşüm
etine kurulan kavmimin kayıp kentin de
adımı tırnak içine almış tanrı
dursam ölecek Dante
gitsem ben öleceğim
olmanın ya da olmamanın tam ortasında


Üçüncü şık


Dinle Mona
bir fotoğrafa şerh koydun ya
tam orda milyon senedir ağlar hüzün
yüzündeki kraterlere bakarken tam da
bir aşkın solfejine yazdım masalımı


Yeni bitirdim bir geceyi üşüdüm
aklımı aradım Ay tutulmalarında...

...


CC/Rotterdam