İçimdeki sessizlik
Ellerimde yüreğimi hissetmek gibi.

Hatıralar suspus
Aceleci, bitkin
Suskun ve edalı
Siyah beyaz fotoğraflarda donmuş zaman.

Ruh yorgun.

Yorgun, fütursuz ve perişan
Gülmek isteyen, ağlayan kimi zaman.

Düşünen
Düşündükçe isteyen
Bir beden,bir de ben.

Geceye tılsımlanmış ayın, gözlerinden süzülen hazan,
Gül yapraklarında.
Ceviz sandıklarda bekliyor
Naftalin kokulu düşler.

Sarı renge meftun olmuş yürek dalgalarım
Buğday başaklarına arkadaş.
Gecenin koynunda ki sessizlik nidasında
Bir umut, birde ben.

Köşe bucak saklanmış gülüşler
Kara mısraların tutkulu isyanlarında.
Geçmişin öyküsünde bir haki rengi yüz
Ölüm uykulu karanlığı aşıyor.

Anlamsız cümlelerimi siliyor
İçimdeki sessizlikte susuyorum.

Geleceğin hatırına,
Bir damla mavi hatırına,
Bir anlık ışık hatırına ,
Susuyorum.

İçimdeki sessizlikte uğuldayan
Hep uğuldayan
Bir orman gibi susuyorum
Kaybettiklerime yanmadan.

Ne dersin ?
Kalemimde çoğalır mı artık
Umut sözlü şiirler ?
Ya da
Yeniden mi doğar içimdeki sessizlik ?

Yüksel Bey Ocaktan.