Boşver Be Hayat
Ömrümün kısa yollarında kararttım geceleri
Takvimlerden bir bir kopardım
Ömür hanemin gereksiz sayfalarını
Geçmiş hayatımın pulsuz mektuplarında
Adresi yoktu yılların.

İşte o zamanlar da mor menekşe düşleri toplardım
Kaçak uykularımda
Islak nisan yağmurlarında tomurcuklanırdı
İçimdeki mor güller.

Deniz dalgalarından sevgiler yakalardım
Duru ve beyaz.
Bir çift kanat kesilirdi sessiz duygularım
Pespembe.

Ak tenli, süt kokulu şafaklar söz olurdu dilime
Günlerin giyindiği yağmur bulutlarına eşlik ederdim
Gözyaşlarımla.

Sesler gelirdi uzak diyarlardan
Düğüm düğüm olurdu boğazımda.
Gecenin parmaklarından sızarken karanlık
Yıldızlar açardı kucağını
Bir ak güvercin
Dindirirdi sancımı.

Oy, karanlığına yandığım hayat
Oy, renklerine sevdalandığım hayat

Biliyor musun ?
İşte bu yüzden gök kuşağı yüreğimle
Terk ettim yollarını
Bu yüzden süpürdüm hüznümü
Çorak yamaçlarından.

Bozkırdaki yaban gülleri ile dertleşirim şimdi
Rüzgarların fısıltısına yürürüm sessizce
Ay ışığının kollarında uyurum sıcacık.

Damla damla akarım gecenin matemine
Yıldızlar takarım saçlarımın teline
Karanlıkları nakışlarım
Renk renk.

Ayın şavkı vurduğunda gönül yamaçlarıma
Yüreğimin avlusunda dinlenirim yaralarımla
Çiğ damlalarıyla bezerim
Terk ettiğim yollarını
Bir kekliğin ötüşüyle tutkulanır
İbrişim şiirler takarım rüzgarın kollarına.

Boş ver beni be hayat
Sen bak kendi işine
Varsın hayallerime düşsün kar
Varsın yansın baharlar.

Bir kavalın ezgisinde büyüsün ömrüm.


Yüksel Bey ocaktan