Yorgunum.
Yılların ağırlığı çöküyor üzerime
Yitik zamanlarda kayboluyorum.

Bilir misin ne zordur ?
Olduğun gibi görünememek
Ya da göründüğün gibi olamamak.

Bilir misin ne zordur?
Kendin gibi gülememek.

Ve ne güzel bir şeydir ki!
Bir gün isyan edercesine üzerindekileri parçalamak
Ve adeta çıplak kalmak
Kurtulmak ezici tutsaklıktan
Esareti çamurlara bulamak
Minik bir serçenin özgürlüğünde uçmak.

Delicesine, çılgınca.

Hayatı yeniden tatmak,öğrenmek yaşamayı
Minik bir bebeğin ilk adımları gibi.


Ne güzel ki zincirleri kırmak
Zindanın karanlığından çıkmak aydınlığa
Özgürlüğe,sevgiye,huzura
Dolanmak bulutların mavi buğusuna
Bir avuç maviyle örterek üstünü
Ay kokan geceye uzanmak.

Sevdalı zamanların kucağında büyütmek hayalleri
Silinmesin diye renkleri, sıkıp boynunu gecenin
Gün boyu güneşte kurutmak sevgileri
Bir serçe ömürlük sevinçle tutarak ellerinden
Öpmek güneşi gözlerinden.

Ne güzeldir
Bahar kokulu sabahlarda
Uyuyan nilüferlere saklanmak
Toprağın çatlayan damarından
Mavi ırmaklara akmak
Kalbimin beyazları kirlenmeden
İlmek ilmek, hasret hasret
Yağmurun saçlarına dolanmak.

Kısaca
Koşmak koşmak koşmak
Şafakların kavşağına
Umudun toprağına ekmek sahipsiz düşleri.

Ah ne güzeldir
Şiir şiir sarınmak mehtabın kollarına.
Ne güzeldir.

Yüksel Beyocaktan.