Sesi düzülünce
bir ırgat ağasına nasıl bakarsa öyle işte
yerel bir boşlukta , toprağa yama
coğrafyalar
anahtarı kaybolmuş hüzün kelepçesi oralarda
bileklerin kesilecek olsa da,
hiçlik akacak , yorgunluk bu çabalama
ki yine özgür doğacak güneş
içimize batacak,
içimize gömülecek gibi yakmıyor ama

çünkü bu kanayan yara
Vatana, insana
sana, bana
toprağın dili olsa da , yutsa
yutsa be, Vallahi de yutsa
çünkü ay ışığı olmadan da koşmak yakışmıyor çoçukluğa

Anlatması uzun sürmeseydi
bu kadar susar mıydık ekinlere

Tüm içtenliğimizle alabora olmuşuz rüzgarın nefesine
insanın sesi düzülünce
nasıl savrulursa yaprak öyle işte
yeşilini yitirmiş, muradına ermiş
yaşamı anlatmaya susturulmak
sapsarı bir yama

Bu taraf dünyanın ne tarafı
iğde ipliklerine dolanmış memleketimi özledim
ve dut karası gülen çocukları
cevizlerin içi daha şımarmamışken
ve anlatması yalpalamadan
gölgelerin serinliğini boş kundaklara
sabretmekse koskoca bir yama

Yaşaması uzun sürmeseydi
bu kadar susar mıydık yalnızlıklara ...



...İçimiz dışımız koskoca bir yama...