başkalarının olmaz dediği şeydir
yaşadığın hayat

amonyak kokulu masalarda mum vardır
geceleri şairinden sökülmüş ilhamlar gibi
kıyametlere tarih biçersin hep
dağınık saçlar dağıtır
yol sorulmaz gözlerine gece
tanıdık sırlar eksilir
hepsi birden Roma’ya çıkmaz

ellerin bazen cenneti kanatır
damarların kadar uzakken ölüm sana
çıkamazsın arka kapıdan

bu hayatı tekrar etmektir konuşmak
sayıklamaktır iltifat
unutmadan
bunu idare eder zaman

oysa zamanın hiç tükenme derdi olmadı
sonsuzken, her şey daha güzeldir

her leke sonrası bir iz kalır can ipinde

göremezsin
dersin ki cam kirli
nedense buzludur irade
ve nefis nefestir her dilde

yazılanlar insanın arasında kalmalı

aramızda her şey
daha çok çözülmeyi bekleyen iğne oyası
battıkça zevk veriyor

ayaklarımızı bastığımız yer bu coğrafya
kandan daha canlı rengi yok yaşamanın

bir kez olsun acıtmadan çalmalı