ak bulutlardan kışlık yatagında
yattıgı kış uykusundan
agır agır uyanan güneş
kımıldamaya başladı yavaş yavaş
göstermeye başladı mahmur yüzünü
daha henüz yeni düştü cemre havaya
oysa
rüzgar ve yagmur
ve ara sıra yagan üşengeç kar
hala sürdürmekte egemenliğini
mart ayının ilk günleri bu
çalılıklar arasında kalakalmış
unutulmuş bir çalıkuşu
durmaksızın
söylemekte hüzünlü şarkısını
ötüyor acı acı
tepeleri karla agarmış
selvi ve çam agaçları
üzülüyordu buna
aglıyordu için için
nefes nefes
ve yine
yaşamdaki gür bir ses daha
veda ediyordu bizlere
çıkıyordu son yolculuga
ardında saYISIZ DUALARLA
KEndisini unutmayacak eller üzerinde
sessizce
veda degil bu
sanki yeniden doguş
her birimizin özlediği
güle güle arkadas
eminim mutlu olacaksın
o gittiğin yerde
güle güle
bizden de oradakilere
selam söyle
vakit yakın
oraları görüyorum
her gün düşlerimde
özlemlerle
ürpertilerle