Adının üstünden geçtiğim her gün hava bozar buralarda,
Tipik ayrılıkların,kasım aylarının,
Bittiği gündür dönen gün...
Ve bana her tarih senden bir parça kalan,
Kalan her parça senin tarihin...

Geçmiş deyip susmakla,geleceğim deyip susmak arası,
Bir dilim ekmek arası yağmur ve huzur,
Senin beleşe bulduğun seygiyi,dilenenler...
Ve bu çaresizliğim geçirmez beni öteye,
Gidemem öteye,gidemem yalnız...


Adının üstünden geçtiğim her gün hava bozar buralarda,
Mayhoş müziklerin buruk tadı kalır
Notalarını toplayıp gelen bir aşk şarkısıdır kalan,
Kalan geriye yalnızca adındır...
Ve seni hangi zamanda bırakmışsam o zaman geçmek bilmedi,
Bilmedi işte...


Mürekkebi yıkıldı kalemin sayfalarıma ağır ağır,
Çaba gerektirmezdi oysa şiirler bu kadar önceden,
Önceden daha çok acırdı çünkü içimde bir yerler,
Ve koyamazdım adını,
Meğer soğutuyormuş aşk insanı kendinden...


Adının üstünden geçtiğim her gün hava bozar buralarda,
Sakin yollardan,toz toprak kalkar...
Yalandan gülüşlerin arka bahçesidir hüzün,
Hüzün senin olupta yok olmuşluğundur aslında
Ve ne kazandıysan aslında kaybetmişsindir tek tek,
Ne kaybettiysen o kadar gediksindir şimdi...


Kalıpta orta yerinde Dünya’nın
Bir taklaya gelmişliğin öyküsüdür bu,
Küçükken içtiğin soğuk suların,inceden hayatına sızdığı...
Ve bu soğuk sular yalnızı sevmez bilirim,
Yalnız yalnızdır işte...


Adının üstünden geçtiğim her gün hava bozar buralarda,
Tüm sesli harflerin sesi kısılır...