Şarlatanlar haber verir gaibi,
Ateş dilden dile düştü yunus can.
Sofralara bomba konulmuş gibi,
Lokma külden küle düştü YUNUS CAN

Gülistanı yurt oldu da ayrığa,
Bu diyardan kim göç ede kim sığa?
Güç yetmedi üç beş aklı sıyrığa,
Bülbül çölden çöle düştü YUNUS CAN

Önümüzde senden bir iz kalsaydı,
Açtırırdık susuzluktan solsaydı.
Sağaltırdık dikeninde olsaydı,
Yara gülden güle düştü YUNUS CAN

İnsan olma erdemleri büküldü,
Atomları bir birinden söküldü.
Ah ettikçe yaprak yaprak döküldü,
Koptu yelden yele düştü YUNUS CAN

Toprak oldu hakkı hak bilen erler,
Şimdi kullar, kula boyun eğerler.
Yüreklere nakşettiğin değerler,
Gör ki; halden hale düştü YUNUS CAN

Dil yürekten ayrı durur, tezatta,
Uhreviyat tellal ile mezatta,
Ötelerden ellerini uzat ta,
Tut ki; selden sele düştü YUNUS CAN

Yollar kayıp, karanlıktır vallahi,
Ne bir dergâh kaldı, heyhat ne ahi.
Caza, popa kurban gitti ilahi,
Şimdi telden tele düştü YUNUS CAN