Bu ismi ben buldum- çünkü kırmızıydı ağzındaki Medusa
ıslanmış bir kuş ölüsüydün avuçlarımda- henüz sıcaktı kalbin
ve ben aşkın en görkemli zaferinden beyaz bir bayraktım
içimden geçen son kavgada lacivert bir illizyonu söndürmüştüm/yanılmadım

Kimsin Lila- neden görünmez masalın gecenin hiç bir yüzünde
neden ellerin böyle kuzey- neden adın Zühre değil (demiştim)


Bir uçurumun sesiz çağrısında geldim göğsünde saplı çok parçlı yaralar vardı
ucu muştalı kargılar- en çok gagası kanlı kargalar-henüz akşamdın
bileklerine asılmıştı kör yontular- üç baykuş çığlığı ötendeydi ölüm
sagırdı Tanrılar- ama senin gamzelerinde yıkandım kuralsızdım
gözlerimi yağmura verdim adın henüz masum bir dokunmaktı


Hayaldi Hamletin içimde geçen gölge Sıratı
Sen gerçektin Lila- bileklerimi kestiğimde anladım
kalbim ağrıdıgında, hatta öpdüğümde bir bıçağın keskin yüzünü
Dedim ki bir Aşk şiirin olsun- ama kanımla yazayım


Orda tam ellerinde sıcak bir rüzgar anımsa
uçrururken ruhumun hazerfenini
Tam orda dur yırtılan bir kabin mihrabında
ki magmana düşeyim- orda kur kavmini


Ah Lila ağladı Mona- severken seni Roza
dedim ki bir şiirin olsun orda- bırak kanımla yazayım
bir masalın olsun kripiklerinle oku
kırmızıya boyansın ağzındaki Medusa

Şimdi liflerimde geçen bir uzun tünelden
geçip geleceğim ya şehrine
düşecek istanbul
ve
Ankara da kurulacak kavmin/ unutma








...


CC_