Ruhumun Yakınması

Kim sever beni ?
Sıcak ellerini uzat bana !
Sevdanı yüreğimin mangalında yak, pişir.
Vurulup düşürülmüş kalbim çırpına çırpına,
Kuş gibi can çekişir…
Bilinmeyen düşüncelerle yana yana,
Sen peşimdesin, ey ruhum!
Açıklanamaz…
Ey bulutların içindeki yağmur!
Toprağa ağlayarak yağıyorsun,şimşeklerinle…
Alaycı gözlerin, bakıyor bana karanlıklardan!
Yatıyorum öyle, kıvranarak
Bütün sonsuz ezalarında…
Vurdun beni ey zalim,
Durma daha da vur derine…
Kopar, at bu yüreği!
Ne bu işkence böğrüme, zehirli oklarla vurduğun?
Kime göz koydun böyle?
Bıkmadın mı bu kötü insanlardan?
Acı vermekten mutluluk duyan,
Şimşek çakan gözlerle?
Beni öldürmek mi istiyorsun?
Yalnızca eziyet etmek mi?
Beni niye üzüyorsun?
Bak yine usul usul yağıyorsun,
Böylesi gece yarısında?
Ne diliyorsun?
Konuş, anlat!
Üstüme gelme !
Nefesimi duy,
Sesimi dinle,
Kıskanç deli seni!
Yüreğimin en mahrem yerine
Girmek mi istiyorsun?
Düşüncelerime mi tırmanmak?
Utanmaz seni hırsız!
Ne çalmak istiyorsun?
Yoksa köpek gibi, bir kemik et için;
Taklalar atarak, kendinden geçip
Sevginle sırnaşmak mı?
Boşuna verdiğin gül !
Elime batır dikenini…
Gönlünün esiriyim,
Bulutların ardındaki mutluluk…
Görün artık!
Ey yağmurlarla yağan gizem!
Ne istiyorsun b e n d e n ?
Figen’i mi? parayı mı?
Çok iste ki – böylesi yaraşır sana!
Gururumu kırıyorsun her halinle?
S e v g i ver bana – kim ısıtır ki beni senden başka?
Kim sever ki beni böyle?
Sıcak ellerini uzat bana,
Yüreğinde ısıt beni…
Yalnızların en yalnızına,
Yedi kat donmuş buzunu eritte ver.
Özlemeyi öğreten,
Ey zalim düşman !
Bana – k e n d i n i ver…
Kaçıyor!
Bu kez ben kaçıyorum…
Tek sen vardın canyoldaşım,
En büyük düşmanım, tanınmazım
Yaşayıp öldüğüm benim!
Bütün şiddetinle geri gel!
Bütün gözyaşlarım yağmurlarla akıyor…
Yüreğimin alevi sönmesin,
Seni aydınlatsın…
Tanınmaz acım,
İlk ve son mutluluğum benim!
Bedenimde yakınan ruhumun…

Yazan Figen ANAR