Başım gölgeme ağır geliyordu
Ben ayaklarımı kestim
Kimliksizlik yakıştı bana



Gülümsedi kadın
Oysa aşk en çok sana yakışandı
Ve şu an soylediklerin
Sadece kör bir yanılgı
Aşk
Ölümün kutsanmışlığı mı yoksa kuşatılmışlığı mı
Hangisi



Aşk yüz binlerce yıldır aynı inançtadır
Aşk kendini ateş sanır
Bu yüzden en çok ölümü tanır
Aşk
Bir ölümden diğerine kaçıştır
Akıl çıldırması
Bazen bir gecenin diğerine dokunma ihtimali
Bazen kırmızının kışkırtılması
Belki
Ruhların kendi gölgelerini yadsımasıdır
Ne ölümün kutsadığıdır
Ne ölümle kuşatılmıştır

başını ellerinin arasına aldı kadın
O halde



Aşk düşünmektir dedi kadın
Belki bir kaç dakikalık sessizlik hali
Yasaklanmış kelimelerin
Dudakta bıraktığı köz rengi
Belki de tamamen gri

Aşk
Kalın duvarları boş odalara emanet edip gitmek midir



Dedi kadın
Sesssizlik büyüttü her yer
bin yıllık kahır yuttum
Usulca evet derken

Aşk gitmektir
Kimbilir
Belki de sadece yürümek
Üstelik
Sonuçları sorgulamadan
Kimliksiz yalnızlığınla
Aşksızlığı aşkla anlamak
Bir semazenin eteklerinde
Dönüp durmak
Varsayımları yok sayarak
Belki de sadece azalarak


Dedim
Gülümsedi kadın
Ağlayarak